Ontstemd

Nou daar gaat ie dan, mijn eerste blogbericht.
Ik had de titel van het bericht dus gekozen omdat het me toepasselijk leek bij de situatie die mij de komende tijd te wachten staat en zonder dat het met mijn gemoedstoestand te maken had.
Grappig dat de praktijk het dan toch weer voor elkaar weet te krijgen om mijn gemoed dusdanig negatief te beïnvloeden dat ik er bijna chagrijnig van wordt.

Waarom ik nu ontstemd ben en waarom ik nu al weet dat ik de komende tijd ontstemd raak zal ik dan maar even uitleggen anders blijft het allemaal een beetje vaag.

De reden waarom ik nu ontstemd ben is heel simpel: Air France piloten!
Die staken namelijk en dat kan helemaal niet. Die mensen hebben van hun jongens (en misschien ook wel meisjes-) droom hun werk kunnen maken, verdienen goud, doen na een (ok, best wel zware en moeilijke) opleiding eigenlijk heel weinig en moeten dus gewoon vliegen in plaats van staken. Meer wil ik daar verder dan ook niet over zeggen.

In dit specifieke geval heb ik er last van en dat kan dus niet de bedoeling zijn, vind ik...
Waarom heb ik daar last van? Omdat ik vandaag naar Seoel zou vliegen vanaf Schiphol met een overstap in Parijs, maar ja..... daar staken ze dus. En dat heeft gevolgen voor mij.
Mijn oorspronkelijke vlucht zou om 07:35 in Seoul aankomen en ik had daar een afspraak in het Yeson Voice Centre om 13:30. Dat ging helemaal goedkomen, ruim op tijd, geen gehaast.
Nu hebben ze me gelukkig om weten te boeken naar een directe vlucht vanaf Schiphol (alle lof voor Expedia overigens), maar die komt ruim een uur later aan (om 14:40) dan ik mijn afspraak had.
Ik heb zojuist maar even gemaild met mijn contactpersoon daar en mag nu hopen dat de rest van het schema niet in de war gaat. Ik ben er sowieso morgen dus wacht het antwoord maar even af.

Nou kon je net al lezen dat ik naar het Yeson Voice Centre ga en kan ik gelijk even uitleggen waar de oorspronkelijke gedachte voor de titel van dit bericht vandaan kwam.
Ik ga daar namelijk mijn stem aan laten passen. Zoals je in mijn profiel al hebt kunnen lezen ben ik dus in transitie van man naar vrouw en ik ben van mening dat daar een bijpassende stem bij hoort.
Eén dingetje heb je wel, na de operatie mag je één week helemaal niet praten en de drie weken daarna maar een paar woordjes per dag zeggen. En dan mag je langzaam maar zeker steeds meer praten en natuurlijk goed je oefeningen doen. Na ongeveer 2 maanden kun je weer redelijk praten. Vandaar dus de titel van het bericht. Ik ben vanaf Vrijdag voorlopig dus  letterlijk een aantal weken ontstemd. In ieder geval voor altijd van mijn eigen stem, maar daarna heb ik wel een stem die beter bij de rest van het plaatje past.

In het Yeson heeft ene dokter Kim een methode ontwikkelt die revolutionair is ten opzichte van wat er in ons landje (op medisch vlak soms echt een derde wereldland) mogelijk is.
- Wat doen ze daar dan? Nou, ze korten de stembanden in.
- Ja maar dat kunnen ze hier toch ook? Ja dat kan en het wordt zelfs door de zorgverzekering gedekt.
- Waarom doe je het dan niet hier? Omdat men hier eerst van je verlangt om minimaal 2 jaar logopedie gevolgd te hebben, waarna je als het resultaat niet goed genoeg is (en dat is het nooit), in aanmerking komt voor een chirurgische ingreep die een groot risico op complicaties geeft omdat ze bij deze ingreep via de buitenkant naar binnen snijden en het resultaat vaak zeer teleurstellend is. En je daarna toch weer opnieuw logopedie nodig hebt.

Sorry, goedbedoelende Nederlandse zorgkneusjes ik heb daar geen tijd voor. Ik wil niet twee, misschien wel drie jaar voor lul lopen. "Huh, voor lul lopen, maar je bent toch een vrouw." Ja maar ik klink als een vent, da's lekker verwarrend voor je omgeving en ook behoorlijk frustrerend voor jezelf. Daarnaast blijft het altijd een trucje waar je bij na moet denken en waardoor er een hoop beperkingen zijn ten opzichte van een natuurlijke stem; Hard praten, zingen, hoesten en andere bijgeluiden klinken altijd mannelijk. En zolang mensen je dan zien werkt het misschien nog, maar voer als transvrouw maar eens een telefoongesprek, dan is het altijd: "Sorry, bedankt voor het wachten meneer, ik ga u doorverbinden". Dit gebeurt ongeveer in honderd procent van de gevallen en ik zit daar niet op te wachten. Ik kan ook niet boos worden op diegene, want ja, die hoort nu eenmaal een mannenstem

De door dokter Kim ontwikkelde methode stelt het eindresultaat voorop en de operatie wordt endoscopisch (via de mond) uitgevoerd. De resultaten zijn super, de stem gaat in de maanden erna ongeveer 75 hertz omhoog en er is geen snijwond met littekens van buiten naar binnen, waardoor de kans op een of andere vervelende complicatie bijna nihil is.
Nou zijn er veel mensen die denken en zeggen, ja maar er zijn toch ook vrouwen met een zwaardere stem. Ja dat klopt, maar die klinken op de één of andere manier dan toch nog (in 99% van de gevallen) als een vrouw. En ik weet ook wel dat het voor een groot deel met intonatie, resonantie en de manier van spreken te maken heeft, maar de basis (de frequentie en vibratie) moet dan iig wel kloppen.

Het zal straks voor iedereen in mijn omgeving (en ook voor mezelf) best wel even wennen zijn, maar zoals ik eerder al aangaf, ik zie geen andere optie.
Als je aan de maatschappij wil participeren (zoals dat tegenwoordig zo mooi genoemd wordt) moet je wel enigszins aan de norm voldoen. Ik weet dat er veel LHBT (Lesbische, Homo's, Biseksuele en Transgender) en ook "gewone" mensen zijn die vinden dat de maatschappij hun maar MOET accepteren zoals ze zijn, maar zo werkt het niet altijd. Dus zullen we ons zelf af en toe moeten aanpassen, zoals trouwens iedereen dat moet die geaccepteerd wil worden door zijn omgeving. Je kunt hier zeker anders over denken, maar de maatschappij veranderd niet van vandaag op morgen, dat gaat heel langzaam en stukje bij beetje.
Aan de basis daarvan staan begrip en acceptatie, maar die dingen moeten van binnenuit komen. Omdat te bereiken zullen we eerst zichtbaar moeten zijn en zal er veel en veel meer voorlichting en educatie gegeven moeten worden en zou daar ook veel eerder mee begonnen moeten worden. Daarmee kun je vanaf kleins af aan onze burgers tonen dat er naast de binaire seksuele rolverdeling (man-vrouw) veel meer variaties zijn.
Mensen komen namelijk voor in oneindig veel diversiteiten maar het blijven wel allemaal mensen en die zijn allemaal gelijkwaardig aan alle andere mensen. Als we deze boodschap uit gaan dragen en laten zien dat we gewoon mee kunnen doen, dan pas kunnen en gaan er echt dingen veranderen.

Maar daar hebben we met z'n allen nog een lange weg te gaan.

En wat betreft mijn stem aanpassing; ik spreek natuurlijk alleen voor mijzelf.
Ik zag ooit een film waarin iemand zei: "If it looks like a duck, it walks like a duck and it sounds like a duck, it probably is a duck" ik vond dat toen een hele logische opmerking en dat is feitelijk ook hoe de meeste mensen zaken om zich heen herkennen en identificeren.
Ik heb even gegoogled om te kijken waar deze opmerking eigenlijk vandaan kwam, want ik weet echt niet meer welke film dat was en toen bleek het nog een literair staartje te hebben ook, kijk maar wat Wikipedia er over zei:

Indiana poet James Whitcomb Riley (1849–1916) may have coined the phrase when he wrote:

When I see a bird that walks like a duck and swims like a duck and quacks like a duck, I call that bird a duck.

Voor mij dus heel logisch en makkelijk te verplaatsen naar mijn situatie en die van heel veel transvrouwen. Men ziet een vrouw en hoort dan ineens een man. Zoals ik al zei, dat is verwarrend, mensen begrijpen even niet wat er gebeurt, ze kennen vaak het verschijnsel niet en tja, onbekend maakt bijna altijd onbemind. Dan is een negatieve reactie vaak al gemaakt voordat men er zelf erg in heeft.
Ik kan dat best wel begrijpen en heb geen zin mezelf iedere te keer te moeten verklaren en vragende blikken te krijgen. Dat hoeft toch ook niet zou je denken. Nee het hoeft niet, maar het is wel zo. Ik vind dat ik die mensen dan eea moet uitleggen want je kunt ook niet vragend terugkikken en net doen of die andere mensen allemaal gek zijn. Ik ben op zo'n moment degene die afwijkt van de norm, dus ik zal net iets beter mijn best moeten doen om er toch bij te horen. Zo sta ik er in ieder geval in.

Nou dan ga ik nu maar afsluiten, mijn laptop in de koffer proppen en langzaam maar zeker richting Schiphol. Kan ik onderweg vast wat dingen verzinnen voor mn volgende blog.

Als afsluiter trakteer ik jullie nog even wat youtube videos, zodat je zelf even kunt checken hoe de resultaten van het Yeson Voice Centre zijn:

https://www.youtube.com/watch?v=wv7laZKmR_w

https://www.youtube.com/watch?v=k3ND6ZUB6_Y

https://www.youtube.com/watch?v=I3yrfqy7J-0

Have fun en tot snel,

Diana